اعتقادات مردم در روز سیزدهم

محمدحسین سلیمانی در گفت وگو با ایسنا، اظهار کرد: در میان برخی از ایرانیان باستان این باور وجود داشت که 13 در به معنای در زدن است و در اصل 13 بر در به معنای در به در رفتن است. برو و طبق باور باستانی ایرانیان این روز روز ایزد باران و جشن پیروزی بر دیو خشکسالی است.

وی افزود: در این روز اعتقاد بر این است که باید خانه، خانه و شهر خود را ترک کنیم و در دروازه ها شکرگزاری کنیم و برای برکت باران دعا کنیم تا خداوند باران رحمت را برای ما نازل کند. در واقع 13 روز دعای پیروزی در برابر دیو خشکسالی است و به همین دلیل باید این روز را در دشت و طبیعت بگذرانیم.

این محقق قزوه ای تصریح کرد: در این روز مردم در طبیعت برای در امان ماندن از بلایای طبیعی، رنج، غم و محرومیت و سالی پر برکت دعا کردند و بر اساس آداب و رسوم دیرینه مردم تا عصر 13 روز را در آغوش طبیعت سپری کردند.

وی خاطرنشان کرد: قزوینی ها در این روز رشته و دویماج (غذای سنتی قمارخانه) درست می کردند و با خود به طبیعت می بردند و این روز را به خوشی سپری می کردند. در قزوین معمولاً در قزوین به جای 13 از عدد 12 + 1 استفاده می شد. در ایران باستان در روز شکرگزاری عدد 13 نوشته نمی شد.

سلیمانی تصریح کرد: قزوینی روز شنبه پس از انداختن آن به داخل آب رودخانه، قبل از غروب آفتاب به دروازه بازگشت تا وارد شهر شود. دعا کردند که سال را بدون درد و رنج سپری کنند.

وی یادآور شد: حتی زنانی که نعمت فرزندی نداشتند، عصر روز سیزدهم در سبزه را با قیچی بریدند و دختران مجرد را به سبزه بستند و آواز خواندند. خانه شوهر به آب انداخته شد

پژوهشگر قزوینی گفت: همچنین در شب دوازدهم فروردین هیچ کس برای عید دیدنی به خانه کسی نمی رفت زیرا معتقد بودند اگر در آن موقع به خانه کسی بروند نحسی را به آنجا ببرند اما بعد از 23 تا 29 اردیبهشت. (همان 50 به قزوين باشكوه) در ادامه زيارت عيد در قزوين.

انتهای پیام/