صنعت لوازم خانگی با چه منطقی واردات را تهدید به آزادسازی می کند؟

به گزارش ایسنا، در یادداشت ایمان محمودی آمده است: دولت با آزادسازی واردات می خواهد از حقوق مصرف کنندگانی که قدرت خریدشان با تورم از بین رفته است دفاع کند. این امر منجر به نسل کشی در صنعت لوازم خانگی می شود. حفاظت دیگری در این صنعت در حال انجام است که هیچکس آن را نمی بیند، اما نتیجه آن تکرار پدیده «استکبار» است.

تهدید فعالان صنعتی به آزادسازی واردات لوازم خانگی تنها شش ماه پس از صدور فرمان رهبر معظم انقلاب در حمایت از این صنعت ایرانی حکایت از تکرار ماجرایی دارد که برای صنایع تولیدی ایران رخ داده و در حال رخ دادن است. قربانیان امروز به جای «ارج» و «آزمایش» «هیمالیا»، «امرسون»، «پاکشوما»، «رویاها» و «ابسال» هستند. بازی با آینده صنعت، در نمایش جدیدی که توسط رسانه های حامی واردات برگزار می شود.

ادعا می شود لوازم خانگی ایرانی گران است و در صورت عدم بازگشت این قیمت، واردات برای تنظیم این صنعت باز می شود. تبیین این موضوع در طرح حفاظتی در دستور کار سیاستگذار قرار گرفته است. با توجه به اینکه قیمت ورق‌های فولادی، مس، چیپس، الکترونیک و آلومینیوم به‌عنوان ورودی‌های اصلی لوازم خانگی در سال 2021 هر کدام حداقل 20 تا 100 درصد افزایش یافته و تورم داخلی به 50 درصد رسیده است، دولت معتقد است صنعت لوازم خانگی. با افزایش هزینه ها، کالاهای خود را گران می کند و در صورت گران شدن یک یا چند شرکت، همه شرکت ها جریمه می شوند، حتی آنهایی که ارزان شده یا اصلا گران نشده اند. منطق نادرست «همه برای یک یا چند اشتباه» یکی از اشتباهاتی است که در سال‌های اخیر به طور مداوم علیه صنایع تولیدی مانند صنعت لوازم خانگی کار شده است.

اتهام افزایش قیمت محصولات صنعتی در حالی مطرح شده است که کالاهای اساسی وارد کشور شده است که در بازه زمانی خرداد 1397 تا بهمن ماه 1397 به مبلغ 4200 تومان یا در زمان تولید به مقدار قابل توجهی 4200 تومان به کشور وارد شده است. 1400 با تجربه. بررسی اجمالی آمار وزارت صنعت، معدن و تجارت (صمت) در فاصله سال های 1397 تا 1400 نشان می دهد که قیمت کالاهای مختلف اعم از مواد غذایی، ساختمانی، کشاورزی یا صنعتی در این مدت بین 200 تا 400 درصد افزایش یافته است. و فقط محصولات لوازم خانگی قیمت ها در سطح پایین تری افزایش یافته است.

مشاهدات این گزارش بر اساس ارقام و اسناد رسمی وزارت صمت حاکی از آن است که صنعت لوازم خانگی با روند کلی افزایشی قیمت در سال‌های 1397 تا 1400 همخوانی ندارد، محصولاتی مانند نخود، لبنیات و ایرانی بر اساس گزارش رسمی این وزارتخانه، برنج در هیچ یک از لایه‌های زنجیره ارزش خود از ارز استفاده نکرد و در مدت مذکور بین ۲۶۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش یافت. سکوت روندی که به دلیل افزایش مداوم سطح عمومی قیمت ها یا تورم اجتناب ناپذیر بود.

در حوزه کالاهای اساسی تنها در سال 1400 حدود 9 میلیارد دلار (بدون احتساب دارو) صرف واردات کالاهای اساسی و نهاده ها برای تولید این گونه محصولات شده است، اما در عمل بین سال های 1397 تا 1400 قیمت این کالاها در افزایش سبد خانوار بین 3 برابر 4 برابر است. اکنون در شرایطی که صنایع مختلف از جمله صنایع لوازم خانگی از ارز آزاد و نیمی برای امرار معاش استفاده می کنند، انتظاری که صنایع در محدوده معقولی قیمت خود را تعدیل نکنند، منطقی نیست. نکته جالب اینکه علیرغم توزیع بیش از 4 میلیارد دلار به صنعت روغن نباتی 4200 تومانی که صرف بذر نباتی شد، نه تنها قیمت روغن نباتی بدون تغییر باقی ماند، بلکه بیش از 225 درصد افزایش یافت.

افزایش 250 درصدی ماکارونی و افزایش 350 درصدی نوشابه از سال 97 تا 1400

نتایج گزارش‌هایی که قبلاً در رسانه‌ها منتشر شده بود نشان می‌دهد کالاهایی که در سال‌های اخیر در یکی از محافل وی با دلار ۴۲۰۰ دلاری تزریق شده‌اند، به شدت افزایش قیمت داشته‌اند. به عنوان مثال، ماکارونی بیش از 250 درصد، گوشت قرمز حدود 240 درصد، ماست 400 درصد، مرغ 350 درصد و پنیر حدود 375 درصد افزایش یافت. در میان کالاهایی که 4200 دلار دریافت نکردند، چای خارجی 450 درصد، شکر 390 درصد، نوشابه 350 درصد و ماهی تن 370 درصد افزایش یافت. ارقام به تنهایی تصویر خوبی از وضعیت تاثیرگذار بر صنعت و شرکت ها را نشان می دهد و نشان می دهد که تمامی محصولات در مسیر افزایش قیمت در گردش هستند.

در همه این صنایع تا حدی حمایت، گمرک و ممنوعیت واردات وجود دارد، اما هیچ کدام از این صنایع به دلیل افزایش قیمت که حق طبیعی آنهاست، مورد انتقاد قرار نگرفته و خطری مبنی بر گشایش آنها در واردات وجود نداشته است. صنعت خودرو که در چهار دهه گذشته برای دریافت وام های ارزان قیمت و ممنوعیت واردات دست و پنجه نرم کرده است، هرگز با چنین تهدیداتی مواجه نبوده و طی سه سال گذشته بدون نیاز به نیروهای خارجی، توانایی رشد در شرایط تحریم را نشان نداده است.

صنعت لوازم خانگی اما در شرایط بسیار سخت تحریم از زمین بیرون آمد و در مدت کوتاهی جایگزین کره ای ها شد. حالا اما به دلیل افزایش 5 درصدی قیمت برخی برندها و محصولات، داستان صنعتی زدایی در حال تکرار است. “تکبر” و حذف برندهایی مانند “تجربه” نتیجه این فرآیند تصمیم گیری بود که در آن بازیکنان فراری نسبت به بازیکنان اختصاصی برتری داشتند. رویه امروزی به دنبال تخریب صنعت مستقل لوازم خانگی با ادعای حمایت از حقوق مصرف کننده است.

انتهای پیام/